مسکو و ریشه های فرهنگ روسی
توضیحات
مسکو و ریشه های فرهنگ روسیروسیه با هفده میلیون کیلومتر مربع مساحت، بزرگترین کشور دنیا و هفتمین کشور پرجمعیت جهان است. زبان رسمی مردم روسیه روسی است، اما در بسیاری از قسمت های کشور، زبان ترکی زبان دوم است. شهرهای مسکو و سنت پترزبورگ از گران ترین شهرهای جهان هستند. مسکو که نام آن برگرفته از نام رود «موسکوا» است، با تاریخی هشتصد و پنجاه ساله، پایتخت کشور روسیه و یکی از بزرگترین شهرهای حال حاضر اروپا است. جمعیت مسکو بیش از سیزده میلیون نفر است. بسیاری از مردم مسکو می توانند به زبان انگلیسی صحبت کنند و در این شهر حدود دویست کلیسای فعال وجود دارد. شهر سنت پترزبورگ، دومین شهر بزرگ روسیه پس از مسکو می باشد. امروزه این شهر یکی از مهم ترین شهرهای فرهنگی، علمی و صنعتی روسیه بوده و با داشتن صدها موزه و نمایشگاه، آثار هنرمندان، شعرا، نویسندگان و موسیقی دانان بزرگ روسیه و جهان را در خود جای داده است. فرهنگ وآداب و سنن روسی آمیخته ای از زندگی اسلاوهای شرقی، کلیسای ارتدکس و تا حدودی تأثیر پذیرفته از فرهنگ اروپایی است. روسیه کشوری اروپایی هست و درعین حال نیست. ریشه های این فرهنگ یک پای در شرق و یک پای در غرب دارد. ادبیات روسی یکی از غنی ترین ادبیات جهان و دارای شاهکارهای جاودانی است. عصر طلایی ادبیات روسی که در دوران پتر کبیر آغاز شده بود و در سال های ۱۸۱۵ تا ۱۸۳۰به اوج خود رسید، بزرگترین شاعر روسیه یعنی «الکساندر پوشکین» را خلق نمود. از شاعران و نویسندگان دیگر روس می توان از «نیکولای گوگول»، «ایوان تورگنیف»، «داستایفسکی»، «لئو تولستوی»، «آنتوان چخوف» و « ماکسیم گورکی» را نام برد. پس از قرن سیزدهم، حکومت مسکو تدریجاً بر مرکز فرهنگی سابق غلبه نمود. تا قرن هجدهم، دستگاه حکومت مسکو تبدیل به امپراتوری روسیه گردید که از لهستان در شرق تا اقیانوس کبیر امتداد مییافت. توسعه در جهت غرب موجب آگاه شدن روسیه نسبت به پیشرفت کند آن کشور و نیز ایجاد انزوایی برای آن کشور گردید که مراحل اولیه گسترش درآن واقع شده بود. رژیمهای جانشین در قرن نوزدهم به یک چنین فشارهایی با ترکیبی از اصلاحات ناخواسته و سرکوب بیگاری روسی پاسخ دادند که لغو رعیتداری درسال ۱۸۶۱ از آن جمله بود اما این الغاء به قیمت ناخوشایندی برای رعیتها تمام شد و فشارهای انقلابی را افزایش داد. بین لغو رعیتداری و آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴، اصلاحات استولیپین، قانون اساسی سال ۱۹۰۶ و مجلس کشور تغییرات چشمگیری را در اقتصاد و سیاست روسیه ارائه نمود، اما تزارها هنوز مایل به واگذاری حکومت استبدادی خود نبودند.