روزنامه سفر گیلان
توضیحات
روزنامه سفر گیلانکتاب روزنامه سفر گیلان به قلم ناصرالدین شاه قاجار،دربرگیرنده خاطرات سفر ناصرالدین شاه است به گیلان از 20 شوال تا 15 ذی الحجه 1286 مهشیدی (23 ژانویه تا 18 مارس 1870 میلادی)(3 بهمن تا 27 اسپند 1248 خورشیدی) این کتاب نخستین بار به صورت دنباله دار در شماره های 71 تا 110 روزنامه ایران(زمان قاجار) به چاپ رسید.(دو سال پس از سفر ناصرالدین شاه به گیلان) سفرها و سفرنامه های ناصرالدین شاه قاجار: ناصرالدینشاه قاجار که پادشاهی شکارچی، عاشق سیروسفر و گشت وگذار بود و بیش از نیم قرن بر مقدرات ایران حکمروایی کرده است، شخصاً به نگارش خاطرات خویش دست یازیده است. وی سه بار در سالهای 1290، 1295 و 1306 ه.ق. به فرنگستان رفت و سفرنامه های خود را از لحظهی حرکت از تهران و گاهی چند روز قبل از حرکت تا زمان برگشت به تهران به رشته ی تحریر درآورد. خاطرات وی در سفر اول و دوم به خط خودش و در سفر سوم به تقریر وی و خط همراهانش از قبیل دختر خوش خط او فخرالدوله، البته تا مرز ارس، غلامحسین خان امیخلوت، ابوالقاسم خان ناصرالملک، ابوالحسن خان فخرالملک و غیره نوشته شده است. او همچنین پیش از سفر به فرنگ در سال 1287 به عتبات عالیات سفر نمود و سفرنامه ی آن را از خود به یادگار گذاشت. وی افزون بر سفرهای خارج از کشور، در داخل نیز هیچگاه آرام و قرار نداشت و با اردویی به نام اردوی همایونی به سفرهای دور و نزدیک میرفت و خاطرات سفر را با نثری ساده و روان به رشته ی تحریر درمیآورد. سفرهای مهم ناصرالدین شاه در داخل کشور عبارتند از: دو سفر به خراسان در سالهای 1283 (در یادداشت اول کتاب سفرنامه خراسان، انتشارات فرهنگ ایرانزمین، 1354، سفر اول به خراسان 1286 ذکر گردیده است. روزنامه ی اخبار این سفر، به تحریر علینقی خان حکیمالممالک انشاء و به خط علی اصغر در کارخانه ی آقامیرباقر طهرانی در 485 صفحه و چند تصویر کار میرزابزرگ غفاری به چاپ سنگی رسیده است.) و 1300 ه.ق. (در این سفر میرزاابراهیم آقا آبدار امین السلطان در راه وفات میکند؛ شرح این سفر که به تحریر خود شاه است، توسط محمدحسنخان اعتمادالسلطنه به سال 1306 بهصورت چاپسنگی و خط خوش در دارالطباعه ی خاصه ی دولتی انتشار یافته و تجدید طبع آن به صورت لوحی (افست) در سال 1354 توسط انتشارات فرهنگ ایران زمین زیر نظر استاد ایرج افشار در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است. تصاویر این سفرنامه اثر ابوتراب نقاش مشهور عصر ناصری است و یادگاری است ارجمند از شیوه ای که در عده ای از کارهای چاپی آن روزگار مرسوم و مطلوب بوده است. (این سفرنامه هم از حیث اطلاعات تاریخی مربوط به دربار ناصری و آداب عصر او و هم از جهت جغرافیایی واجد فوائد است و به همین ملاحظه در سلسله کتابهای عکسی و لوحی چاپ گردیده است)؛ دو سفر به گیلان در سالهای 1286 و 1304 ه.ق. که سفر دومی را تا قزوین ادامه داده و به علت برف و کولاک شدید ناتمام گذاشته و به تهران بازگشت؛ سفر به مازندران در سال 1292 ه.ق. و سفر به عراق عجم (ولایات مرکزی ایران) در سال 1309 ه.ق. علاوه بر سفرهای بلندمدت، پیوسته به خصوص در فصل تابستان به مناطق خوشآب و هوای نزدیک تهران مانند فیروزکوه، شهرستانک، دوشانتپه، جاجرود، کن و سولقان، آهار، شکراب و امثالهم به گشت وگذار میپرداخت و شب و روز را در کوه و صحرا بهسر میبرد و در این مورد نیز متناوباً به درج خاطرات خود میپرداخت. افزون برموارد مذکور در فوق که مربوط به سفرنامه های منتشرشدهی وی میباشد، سفرهای دیگری به اقصی نقاط کشور داشته است که یا در اوایل پادشاهی او بوده و خاطرات خود را ننوشته و یا منتشر نشده است. ایشان علی الظاهر 7 سفر نیز به قم داشته است که 4 بار آن در خلال سفرهای دیگر و 3 بار فقط برای سفر به قم بوده است