بررسی میزان اثر بازدارنده‌ی عصاره و اسانس چای سبز بر علیه کلبسیلا نومونیه های جدا شده از عفونت‌ها

توضیحات

بررسی میزان اثر بازدارنده‌ی عصاره و اسانس چای سبز بر علیه کلبسیلا نومونیه های جدا شده از عفونت‌هااین پایان نامه در قالب فرمت word قابل ویرایش ، آماده پرینت و ارائه به عنوان پروژه پایانی میباشد.عفونت دستگاه ادراری ((urinary tract infection-UTI، عبارت است از بروز عفونت در اثر ورود و رشد زیاد باکتری‌ها در هر قسمت از سیستم ادراری، شامل اعضای جمع آوری کننده و نگه دارنده و دفع کننده‌ی ادرار، یعنی کلیه‌ها، حالب ها، مثانه و پیشابراه. معمولاً UTI در اثر ورود باکتری‌هایی که می‌توانند در دستگاه گوارش، مهبل (واژن) یا اطراف پیشابراه زندگی کنند به دستگاه ادراری ایجاد می‌شود. در اغلب موارد این باکتری‌ها از طریق پیشابراه به مثانه و کلیه‌ها می‌رسند. اکثراً سیستم دفاعی بدن این باکتری‌ها را از بین می‌برد و علایمی ایجاد نمی‌شوند ولی گاهی باکتری‌های مزبور موجب بروز عفونت در دستگاه ادراری می‌شوند. از آنجا که در سالهای اخیر مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها در درمان عفونت‌ها افزایش پیدا کرده است، نیاز به منابع و راهکارهای جدید برای مقابله با عفونت‌ها و باکتری‌های بیماری زا احساس می‌شود. این تحقیق به بررسی میزان اثر بازدارنده‌ی عصاره چای سبز بر علیه کلبسیلا نومونیه های جدا شده از عفونت‌های ادراری و مقایسه آن با آنتی‌بیوتیک‌های کوتریموکسازول و آمیکاسین پرداخته است. چای سبز داری اثرات ضد میکروبی است که البته در دوزهای بالا بسیار ایمن بوده ولی فراهمی زیستی کمی دارد. در این پژوهش باکتری کلبسیلا پنومونیه جداشده از عفونت‌های ادراری 117 نفر از افراد مبتلا، توسط دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی، دوباره کشت داده شده و تشخیص قطعی بر روی آن‌ها گذارده شد. اثر ضد باکتریایی اسانس و عصاره چای سبز با دو روش دیسک دیفیوژن و روش رقت لوله‌ای بررسی شد. به این ترتیب که پس از خیساندن دیسک‌های بلانک در اسانس و عصاره تام چای سبز و قرار دادن آن‌ها روی محیط مولر هینتون آگار که باکتری‌ها با غلظت 5/0 مک فارلند کشت داده شده بود به همراه دو دیسک آنتی بیوتیک‌های کوتریموکسازول، آمیکاسین، هاله‌های عدم رشد حاصل از دیسک‌های آنتی‌بیوتیکی با عصاره تام مقایسه شد که نتایج این تحقیق نشان داد چای سبز دارای اثراتی مشابه با آنتی‌بیوتیک‌های رایج مانند آمیکاسین است. -1 بیان مساله لازمه‌ی موفقیت در معالجه بیماری‌ها ایجاد شرایط مناسب درمانی و مصرف داروهای صحیح است. گیاهان همواره از قدیمی‌ترین و پرکاربردترین منابع دارویی بوده‌اند. اغلب مردم برای مراقبت‌های اولیه بهداشتی فرآورده‌های گیاهی و طبیعی را ترجیح می‌دهند ترجیح می‌دهند. (1). از سوی دیگر، مقاومت میکروارگانیسم‌های پاتوژن به آنتی‌بیوتیک‌های موجود روبه افزایش است. (2) بدیهی است در صورت ادامه این گونه تحقیقات می‌توان به نتایج کاربردی و قابل قبولی در جهت مقابله با عفونت‌های مقاوم و غیر مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌ها با خطرات و هزینه‌های کمتر دست یافت. 1-1-1-چای سبز چای سبز نوشیدنی سنتی در چین و ژاپن است که از برگ‌های جوان Camellia sinensis به دست می‌آید و از خانواده Theaceae و جنس camellia می‌باشد و در گونه‌ی C.sinensis جای دارد (3). چای سبز دارای 5 نوع ماده شامل کاتچین، آلکالوئید، ساپونین، تانین و پلی فنول می‌باشد (4) که اثرات چای سبز را بیشتر می‌توان به کاتچین موجود در برگ گیاه نسبت داد. کاتچین شامل ترکیب اصلی فنول در چای سبز می‌باشد. چای سبز شامل پلی فنول های زیر می‌باشد: EGCG: epigallocatechin - 3 - gallate EGC: epigallocatechin ECG: epicatechingallate EC: epicatechin GC: gallocatechin C: catechin شواهد حاکی از آن است که این مولکول‌ها در کنترل عفونت‌های رایج دهانی مانند پوسیدگی دندان و بیماری‌های پریودنتال و نیز عفونت‌های واژینال مؤثر هستند. EGCG (epigallocatechin - 3 - gallate) بیشترین و فعال‌ترین پلی فنول موجود در چای سبز است که علت این امر فعالیت شیمیایی گوناگون گروه هیدروکسیل آن می‌باشد. مطالعات اخیر پیشنهاد نموده‌اند که احتمالاً پلی فنول های چای سبز با اثر بخشی بر ساختار غشاء سلولی و تأثیر بر عملکرد آن نقش خود را ایفا می‌کنند (5). چای سبز علاوه بر اثرات تقویت کنندگی بر سیستم قلب و عروق، خواص آنتی کسیدانی را نیز دارا می‌باشد. اخیراً اثرات آنتی میکروبیال EGCG بر علیه گونه‌های متفاوتی از میکروارگانیسم‌های بیماریزا و غیر بیماریزا به عنوان مثال: Bacillus cereus, Acineo bacterbaumani, Mycobacterium tuberculosis و باکتری‌های گرم منفی و هلیکوباکتر به اثبات رسیده است. در حالی که گفته می‌شود چای رایجی که در میان مردم به ویژه ایرانیان استفاده می‌شود مضر می‌باشد به خاطره داشتن کافئین mg۳ تا mg۴، جلوگیری از جذب مواد مدنی مخصوصاً آهن می‌کند، اما چای سبز را بدلیل داشتن موادی مانند کاتچین ضد سرطان و آنتی‌اکسیدان دارای خواص دارویی مفید می‌دانند که نسبت به آنتی‌اکسیدان‌های معروفی چون ویتامین‌های C و E بسیار قوی‌تر عمل می‌کند. به تازگی علاوه بر مردم چین، چای سبز در بسیاری از کشورهای جهان طرفداران فراوانی یافته است. دلیل اصلی این استقبال، آشنایی مردم دیگر کشورها با خواص درمانی این نوع نوشیدنی است. هرچند در مواردی توصیه و پیشنهاد مردم به یکدیگر عامل اصلی مصرف برخی مواد غذایی یا نوشیدنی‌ها است؛ اما در مورد چای سبز علاوه بر توصیه دهان به دهان، پژوهشگران نیز خواص دارویی آن را تأیید کرده‌اند. نوشیدن روزانه ۳ تا ۴ فنجان چای سبز، مانع از ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها می‌شود پلی فنول های برگ چای سبز دارای اثرات بیولوژیکال و آنتی میکروبیال و آنتی اکسیدانی با مهار آنزیم گرانتین اکسیداز و اهدای الکترون و شلات یون‌های فلزی است (6). چهار پلی فنول عمده‌ی گیاه چای سبز، epicatechin gallate (ECG), epigallocatechin gallate (EGCG), epicatechin (EC), caffeine (CN). است؛ که اثرات آنتی باکتریال آن‌ها حتی در موارد بسیار مقاومت به درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها نظیر MRSA به اثبات رسیده است (7). شواهد زیادی از اثرات ضد باکتری و قارچی و ضد ویروسی فلاونویید های چای سبز در مطالعات صورت گرفته روی حیوانات آزمایشگاهی و انسان در دست است (8). همچنین مطالعاتی مبنی بر وجود اثر سینرژیستی در مصرف همزمان برخی آنتی‌بیوتیک‌ها و چای سبز صورت گرفته است (9). گزارش‌هایی در حیوانات آزمایشگاهی و انسان نشان می‌دهد که مصرف چای سبز به صورت دمنوش باعث کاهش ابتلا به uti می‌شود (13.14.15). gtp موجود در چای سبز باعث مهار رشد باکتری‌های مؤثر در uti مانند اشرشیاکلی می‌شود. چای سبز به غیر از ترکیبات فنول، به علت خاصیت دیورتیک و افزایش حجم ادرار در کنترل کاهش و پیشگیری از تشکیل عفونت‌های کلیوی مؤثر است (16). یکی از موادی که اخیراً مورد توجه قرار گرفته کاتچین های موجود درچای است (17). از جمله مضرات چای سبز می‌توان به داشتن کافئین و نیز کاهش جذب مواد معدنی مخصوصاً آهن در صورت مصرف همزمان است (18). 1-1-2-اپیدمیولوژی عفونت‌های دستگاه ادراری عفونت دستگاه ادراری یکی از شایع‌ترین عفونت‌های انسان است که زنان بیش از مردان مستعد ابتلا به آن می‌باشند. این تفاوت بیشتر ناشی از تفاوت‌های جنسی و آناتومیک است. به خصوص پیشابراه در زنان بسیار کوتاه‌تر و به رکتوم نزدیک‌تر می‌باشد. علاوه بر این در زنان احتمال ابتلا به عفونت مجرای ادراری، با افزایش فعالیت‌های جنسی بیشتر می‌گردد. در بارداری نیز به سبب بروز تغییرات هورمونی، آناتومیک و فیزیولوژیک میزان شیوع این عفونت بیشتر بوده و در اکثر موارد با شدت و وخامت بیشتری همراه است. در این گروه از زنان احتمال سقط جنین یا زایمان زودرس، بیش از زنان باردار سالم، می‌باشد و به همین خاطر، زنان باردار باید از نظر باکتریوری بررسی شوند و در صورت ابتلا به آن حتماً مداوا شوند. میزان ابتلا به این عفونت در بین مردان تا سن 60 سالگی پایین می‌باشد؛ اما از شصت سال به بالا به دلیل هایپرپلازی پروستات شیوع بیشتری می‌یابد و ابتلا مکرر به آن بیشتر به دلیل پروستات باکتریایی می‌باشد. به طور کلی هرگونه مانعی در برابر جریان ادرار، خطر بروز عفونت مجاری ادراری را افزایش می‌دهد این موانع می‌توانند هیپرپلازی پروستات، تومورها، لخته خون، سنگ، اختلالات عصبی و اختلالات مادرزادی باشند. ابتلا به عفونت‌های ادراری ناشی از باکتری‌های گرم مثبت، اوره آز مثبت مانند استافیلوکوکهای اورئوس، اپیدرمیدیس و ساپروفیتیکوس احتمال بازگشت یا عفونت مجدد را افزایش می‌دهند. ورود اجسام خارجی به دستگاه ادراری، بخصوص اگر طولانی مدت باشد خطر بروز عفونت را افزایش می‌دهد تنها با یک بار ورود سوند به مثانه احتمال ابتلا به عفونت دیده می‌شود استفاده از سوندهایی که دارای سیستم تخلیه باز هستند چنانچه به مدت چند روز استفاده شوند، صد درصد عفونت ایجاد می‌کنند اما با بکارگیری سوندهایی که سیستم تخلیه بسته دارند احتمال ابتلا کاهش می‌یابد و به همین دلیل عفونت‌های ادراری جز شایع‌ترین عفونت‌های بیمارستانی هستند.